มหาศาสตราแห่งอาทาเซีย - นิยาย มหาศาสตราแห่งอาทาเซีย : Dek-D.com - Writer
×

    มหาศาสตราแห่งอาทาเซีย

    เด็กหนุ่มสี่คนต้องโคจรมาพบกันโดยบังเอิญจากโชคชะตา...หรือเป็นเพราะตัวเองเป็นผู้เลือกกันแน่..แล้วเขาเลือกถูกหรือที่มาอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้

    ผู้เข้าชมรวม

    4,238

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    4.23K

    ความคิดเห็น


    34

    คนติดตาม


    10
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  19 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 เม.ย. 54 / 12:08 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    “ลูกรัก แม่เสื้อเอาผ้าใหม่มาให้แล้วนะ ชุดเก่านะเอาไปบริจาคซะเถอะ"
    “...”
    “นี้ลูก รู้ไหมว่าถ้าเจ้าใส่ชุดนี้แล้วต้องน่ารักแน่ๆเลย”
    “...”
    "...อย่างน้อยแม่ก็ชอบกว่าที่เจ้าจะแต่งตัวแบบเดิม
          "..."
    “ฮาโหล ลูกรัก?...ลูกรักอยู่ไหนเอ่ย?...ห้องน้ำหรือเปล่า?...เล่นซ่อนแอบกับแม่อยู่หรือ?”
    “...”
    “ไม่เอาน่าเจ้าไม่เล่นอย่างนี้นานแล้วนะ เล่นเป็นเด็กๆไปได้”
    ใครกันแน่ที่เป็นคนเริ่ม
    “ลูกรัก?”หลังจากคนเป็นแม่ค่อยๆย่องหาลูกซะทั่วห้องแต่ก็ไม่มีทีท่าจะหือจะอือ ก็รับรู้ได้เลยว่าเจ้าตัวดีของบ้านไม่อยู่ให้หาเสียแล้ว
     
    “คุณค่ะ!!! ลูกหาย”
    “หา!!!!!!!”เสียงตะโกนตกใจไม่แพ้กันของคนในครอบครัว รนรานอย่างสุดๆแต่คนเป็นแม่กลับยืนนิ่งหน้าซีด
    “หา!! หาแล้วทั่วบ้านแล้วด้วย”ก็หลังจากรวมพลแม่บ้านและคนสวนตามหาทั่วแล้วก็ไม่เจอ
    “เจอแต่จดหมาย”ว่าแล้วส่งจดหมายสีขาวให้อย่างใจแกว่งๆว้าวุ่น
    “มันเอาอีกแล้วหรือนี้”
    “ไปเที่ยวนะ”
     
    “ใจเด็ดใช่เล่นนะ ตอนแรกก็คิดว่ามันรับได้แล้วนะถึงเงียบแบบนั้นไม่โวยวายอะไรเลย...ไอ้นี้มันดื้อเงียบชะมัด”พี่ชายที่รักยังอึ้งอยู่ น้องคนนี้ช่าง...เป็นคนที่เข้าใจได้ยากเสียจริง
    “นี้ไม่ใช่เวลามาชมน้องนะลูก”แม่เริ่มโมโหอีกรอบ เพราะสองพ่อลูกไม่สนใจน้องเลย
    “ว่าแต่แกเถอะ ยังไม่กลับอีกหรือ ที่โรงเรียนมีงานไม่ใช่เหรอ”
    “วันเกิดน้องทั้งทีแล้วพลาดได้ไง แถมมีเรื่องดีๆให้รู้ด้วย”
    “พวกพี่แกกลับไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วแกยังไม่กลับอีก รีบไปเถอะเรื่องน้องเดียวพ่อจัดการเอง”
    “นี้ถ้าพวกพี่ๆรู้ว่าน้องสุดเลิฟหนีออกจากบ้านอีกแล้วนะ มีหวังคราวนี้ไม่เป็นทำงาน งั้นผมไปล่ะ โอ้ยปิดเทอมทั้งทีแทนที่จะได้หยุด รู้งี้ไม่เป็นมันซะก็ดี ไอ้กรรมการนักเรียนบ้าบอเนี้ เซง”
    “นี้ยังบ่นอยู่หรือ รีบไปซิ”
    “คร้าบ ท่านพ่อข้าไปก่อนนะ”แล้วเจ้าตัวก็กระโดดขึ้นหลังม้าวิ่งซิ๋วออกจากบ้านไป ว่าง่ายแบบคนเป็นพ่อยังไม่อยากจะเชื่อ
          หรือมันจะเดาออก หรือไปตามน้องกันแน่
    “แต่คุณค่ะ...”หญิงสาวเริ่มตีหน้าเคร่งลากเสียงหนักๆให้คนเป็นพ่อรับรู้ถึงอารมณ์
    “ช่างลูกเถอะปล่อยไปสักพัก ลูกคงจะเครียดมากเลยทีเดียว”
    “นั้นแหละสิ่งที่ฉันห่วง”แม่กล่าวอย่างเป็นกังวล
    “มันเป็นชะตากรรมของลูก ไม่ว่าจะปฏิเสธยังไงความจริงนั้นก็ยังคงอยู่”
    “แต่เราก็น่าจะบอกลูกนานมาแล้ว”
    “มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนนะ มันเสี่ยงกับหลายๆอย่าง แต่สิ่งที่เราทำไปก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูกแล้วล่ะ และ…อันที่จริงข้าพอจะเดาออกถึงเหตุผลของลูกแล้วอะนะ”
    “อะไร”
    “นี้คุณ...ยังนึกไม่ออกเหรอ...คุณนะคิดถึงจิตใจลูกบ้างหรือเปล่าที่ทำไปนะ?”สายตาจ้องมองไปที่ชุดประโปรงสุ่มลูกไม้สีหวานหยดที่ผู้เป็นภรรยาอันเป็นที่รัก ถือลากมาด้วย ด้วยอลามตกใจ
    และเมื่อเธอรู้ตัวก็ทำเชิดใส่สามี “คุณนะว่าแต่ฉัน...เรามันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก อย่ามาพูดเลย”
    ir r r  s s si
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น